അമ്മയോട്

അമ്മയോട്

************

എന്തിനീ സാഹസമെന്നോടു  കാട്ടുന്നു.

എന്തിനീ സന്ധ്യയിലെന്നെപ്പിരിയുന്നു

എന്തിനീ ദാസന്റെ പൂജയെത്തള്ളുന്നു

എന്തിനീയെന്നെ നീ യാചകനാക്കുന്നു

നിൻ വരംനേടുവാൻ മാത്രമായ് ഞാനെത്ര-

നാളുകളായെൻ തപസ്സുത്തുടരുന്നു

നാളുകളേറെയോടിയകന്നിട്ടും 

നായികേ നീമാത്രം വന്നില്ലിതുവരെ

എൻമനം നിനക്കായ് തുടികൊട്ടിടുംനേര-

മെന്തിനെൻ ദേവതേ ! എന്നെപ്പിരിയുന്നു?

എന്തെന്നു ചൊല്ലു,നീ, പൂജ പിഴച്ചുവോ?

എന്തേ,യെൻ നേദ്യങ്ങൾ ശുദ്ധമല്ലെന്നാണോ?

ആയിരം ജന്മസുകൃതത്താലല്ലേയെ-

ന്നംബികേ ഞാൻ നിന്നുപാസകനായതും

ആത്മാവിൽനിന്നുമുയരുമെൻ രോദനം

ആശ്രിതവത്സലേ കേൾക്കാത്തതെന്തേ നീ 

പഞ്ചാഗ്നിമദ്ധ്യേ  തപമിരുന്നീടാം  ഞാൻ

പാപപരിഹാരമായ് വെറെന്തു ചെയ്യണം

പാമരനെങ്കിലും ഞാനും നിൻ മകനല്ലേ!

പാപങ്ങൾ പൊറുത്തു മാറോടു ചേർക്കമ്മേ .

കലുഷമാകുമീ കാലഘട്ടത്തിലും

കലുഷമല്ലാതെ വരിയെഴുതിടാൻ

കല്മഷനാശിനീ വരമരുളു നീ

കാരുണ്യശാലിനീ നിന്നെ നമിച്ചിടാം 

വേണ്ടായെനിക്കു നിൻ മകുടമാകേണ്ട

വേണ്ടായെനിക്കു നിന്നലങ്കാരമാവേണ്ട

വെറുതെയെങ്കിലുമാപാദപദ്മങ്ങളിൽ

വീണുകിടക്കുന്ന ധൂളിയായ്മാറണം..

(മൂത്തേടം)